Tα ράσα δεν κάνουν τον παπά

Πρόσωπα:

–Πατέρας Νικόδημος: παπάς 40 χρονών

-Ντίνα: γυναίκα γύρω στα 30

-Γριά: μητέρα της Ντίνας, 60 χρονών

 (ιδιωτικό δωμάτιο πίσω από το ιερό της εκκλησίας. Ένας παπάς μπαίνει κρατώντας περιοδικά και βγάζει πρώτα το καπέλο του και μετά τα ράσα του και τα κρεμάει)

 Γυναικεία Φωνή (ακούγεται από το βάθος)

Κυρία μου, σας είπα ότι δε μπορείτε να- Κυρία μου!

 (μπαίνει μέσα σαν σίφουνας η Ντίνα, νέα γυναίκα, γύρω στα 30)

Νικόδημος

Τι συμβαίνει;

 Ντίνα (σχεδόν τρέμει από την οργή)

Εσύ είσαι ο πατέρας Νικόδημος;

 Νικόδημος

Δεν καταλαβαίνω το ύφος σας-

 Ντίνα

Εσύ είσαι;

 Νικόδημος

Ναι

Ντίνα

Λοιπόν, φέρε γρήγορα τα συμβόλαια, τα σκίζουμε και φεύγω ήσυχα

Νικόδημος

Ποια συμβόλαια;

Ντίνα

Τα συμβόλαια που υπέγραψε η μάνα μου! Μη μου κάνεις τον ανήξερο, δώσε μου τα αμέσως γιατί θα πάω στην αστυνομία!

Νικόδημος

Κατ’ αρχάς να μιλάς καλύτερα! Εδώ είναι οίκος του Θεού, δεν είναι-

Ντίνα

Ρε, καταλαβαίνεις ελληνικά; Φέρε τώρα όλα τα κωλόχαρτα! Είμαι στα όριά μου, σε προειδοποιώ. Θα πάω στην αστυνομία! Το καταλαβαίνεις; (φωνάζει) Θα σε κλείσω μέσα!

Νικόδημος

Σταμάτα! Σταμάτα, μωρέ, και θα σ’ ακούσει η παπαδιά. Εντάξει. Εντάξει, θα στα φέρω. Περίμενε. (φεύγει μουρμουρίζοντας «Πού με βρήκε;»)

Ντίνα

Τ’ άκουσα αυτό, «πάτερ»!

Νικόδημος

Εντάξει, εντάξει πια! Ηρέμησε!

(επιστρέφει κρατώντας ένα πάκο χαρτιά)

Νικόδημος

Τέκνο μου, πας να κάνεις ένα τεράστιο λάθος! Άσε με πρώτα να σου εξηγ-

Ντίνα

Μην τολμήσεις να με ξαναπείς τέκνο σου! Φέρε τα συμβόλαια.

Νικόδημος

Ε, εσύ δεν παίρνεις από λόγια! Ορίστε, πάρτα, να δούμε τι θα καταλάβεις!

(της τα δίνει και ανάβει τσιγάρο)

Ντίνα

Το καλό που σου θέλω να είναι όλα εδώ γιατί-

Νικόδημος

Όλα είναι, αμάν πια! (καπνίζει) Καμία εμπιστοσύνη πια στον κόσμο!

Ντίνα

Αυτό το λες εσύ; (μελετώντας τα χαρτιά) Κηφισίας 52, Δημοκρίτου 30, Τσακάλοφ 41. Α, ρε μάνα… Δώσε τσιγάρο. (ανάβει και καπνίζει) Και φυσικά το εξοχικό στην Ανάβυσσο. (τον κοιτάει με μίσος αλλά αυτός καπνίζει ατάραχος) Τι να σου πω, είσαι και παπάς…(καπνίζει και διαβάζει)

Τι είναι αυτό; Ε, δεν το πιστεύω! Καλά ρε, ακόμα και το πατρικό της έβαλες στο μάτι; Τι θα το έκανες το σπιτάκι στις Σέρρες το ετοιμόρροπο; Έχετε ξεφύγει τελείως; Δεν της άφησες κεραμίδι για κεραμίδι!

Νικόδημος (ξεφυλλίζει ένα περιοδικό για μηχανές)

Τώρα τι θες να σου πω; Ξέρεις τι λένε: ο έχων δύο χιτώνας…

Ντίνα

Κάνεις και χιούμορ, ε; (μένει παγωμένη κοιτάζοντας τα χαρτιά) Νάξου 42; Για μια στιγμή. Νάξου 42… Πού είναι αυτό; Δεν καταλαβαίνω… Πού είναι η Νάξου;

Νικόδημος

Στην Κυψέλη! Την τύφλα σου δεν ξέρεις!

Ντίνα

Μα η μάνα μου δεν έχει ακίνητο στην Κυψέλη! (φωνάζει) Αυτό είναι του Γιώργου, το’ γραψε στο Γιώργο πριν 15 χρόνια! Τι παιχνίδια παίζεις;

Νικόδημος

(παύση)

Ντίνα (ανάβει κι άλλο τσιγάρο και βηματίζει πάνω κάτω)

Ε, βέβαια. Έπρεπε να το φανταστώ! Εξομολόγηση κάθε τρεις και λίγο! Τόσες αμαρτίες πια;

Νικόδημος

Είσαι πολύ νευρική. Αν καθόσουν να ακούσεις λίγο-

Ντίνα

Τα κόλπα τελείωσαν! Δεν θέλω να ξαναπλησιάσεις την οικογένειά μου, το κατάλαβες; (αρπάζει τα συμβόλαια και πάει να τα σκίσει)

Νικόδημος και Γριά

Μη!

Ντίνα

Μαμά;

Νικόδημος

Επιτέλους, κυρία Ευθαλία μου. Κόκαλα  είχαν αυτά τα λουκουμάκια; Είχα αρχίσει να απελπίζομαι!

Ντίνα

Μαμά τι κάνεις εδώ;

Γριά

Ντίνα, κορίτσι μου, άσε κάτω τα συμβόλαια.

Νικόδημος (προσπαθεί να πάρει τα συμβόλαια)

Ναι, δώστα εδώ να μην πέσει στάχτη. Δώστα!

Ντίνα (τραβάει και αυτή τα συμβόλαια)

Άφησε τα! Άφησέ τα!

Ντίνα

Μα τι επίμονος παπάς που είσαι! Ρε, μαμά! Πλύση εγκεφάλου σου έχει κάνει; Μέχρι και το σπίτι του Γιώργου πήγες και του έγραψες του τραγόπαπα;

Νικόδημος

Ε, όχι και τραγόπαπας! Κυρία Ευθαλία μου, τόση ώρα κάνω υπομονή γιατί είναι κόρη σας, αλλά υπάρχουν και όρια. Δεν είμαι κανένας μπακάλης! Τα ράσα μου παίζω και το κεφάλι μου! Εσείς εισφέρατε μόνο τα ακίνητα, εγώ παίρνω όλο το ρίσκο και τα κέρδη 50-50.

Γριά (ανοίγει ένα κουτί με λουκούμια)

Έλα βρε Νικόδημε, τα ίδια θα λέμε πάλι;

(ο Νικόδημος τρώει λουκουμάκια και μιλάει μπουκωμένος)

Νικόδημος

Όχι, γιατί και ο κύριος Γιώργος μέχρι και να εκκλησιαστεί ήρθε από τη χαρά του όταν υπογράψαμε. Αυτός που δεν πατούσε σε λειτουργία. Όλοι έχουν να λένε ότι στις μπίζνες είμαι σπαθί. Και εσείς το ξέρετε ότι κάνω σωστές δουλειές, ότι έχω –

Ντίνα

Ένα λεπτό! Ένα λεπτό γιατί θα τρελαθώ. Εσύ… ο Γιώργος… ο παπάς;

Νικόδημος

Ε, αμάν κοπέλα μου! Λες «παπάς» και γεμίζει το στόμα σου αηδία! Δε σκότωσα και κανέναν. Την προίκα σου φτιάχνουμε εδώ με την κυρία Ευθαλία! Αν πηγαίνατε να τα εκμεταλλευτείτε μόνοι σας τα ακίνητα, το 40% θα σας το έπαιρναν οι φόροι. Και τώρα με τις εικονικές δωρεές στην εκκλησία, ούτε 1% δεν είναι ο φόρος!

Ντίνα

Μα και η εκκλησία φορολογείται πλέον! Το είπαν στις ειδήσεις!

Γριά (γελάει)

Όχι για το φιλανθρωπικό της έργο.

Ντίνα

(παύση και κοιτάει ερωτηματικά)

Νικόδημος (μασουλάει λουκουμάκια)

Έχουμε στήσει μια επιχείρηση συσσιτίου για κάλυψη. Έτσι εμπίπτουμε στο φιλανθρωπικό έργο. Ακόμα και με τα έξοδα για το συσσίτιο, το καθαρό κέρδος που απομένει είναι τετραπλάσιο.

 Ντίνα

Δηλαδή εσείς…

 Νικόδημος

Ναι, εμείς! Λοιπόν, θα τα φάμε τώρα με την ησυχία μας τα λουκουμάκια ή θα μας κάτσουν στο λαιμό;

 Ντίνα

Μα δε μπορώ να πιστέψω ότι-

 Γριά

Έλα, Ντίνα, κορίτσι μου. Καταλαβαίνω ότι σου έπεσαν πολλά, μα αν καθίσεις να ακούσεις, θα δεις ότι όλα είναι υπό έλεγχο. Έλα, κάτσε. Μου έβαλε πριν να φάω κάτι τσουρεκάκια ο Νικόδημος, θα γλείφεις τα δάχτυλά σου. Τα φτιάξανε στο κατηχητικό και-

 Νικόδημος

Μμμ, τι μου τα θύμισες τώρα και έχω πει να κάνω δίαιτα! Δε θα μου χωράνε ούτε τα ράσα σε λίγο. Να πάω να φέρω;

 Γριά

Φέρε, ναι.

 Παΐσιο (καθώς φεύγει)

Α, και μιας και θα το στρώσουμε, να μας πεις, Ντίνα μου, και για το διαμέρισμά σου στην Όθωνος, είχαμε κάτι ιδέες με τη μητέρα σου για μία σύμβαση – Αλλά κάτσε να φέρω τα τσουρεκάκια και τα λέμε…

(φεύγει σιγοτραγουδώντας τη μελωδία του «Don’t worry, be happy»)

Η τήβεννος

Πρόσωπα:

Γεράσιμος – άνδρας γύρω στα 30

Ψυχίατρος – γυναίκα γύρω στα 40

Μαρίνα – νέα κοπέλα, γύρω στα 25

Μητέρα – γυναίκα γύρω στα 55

Ψυχίατρος

Πείτε μου, λοιπόν. Τι σας φέρνει εδώ;

Γεράσιμος

Έχω ένα πρόβλημα. Δηλαδή μια δυσκολία. Δυσλειτουργία, τέλος πάντων. Δεν ξέρω πώς να το πω. Πάντως εγώ δεν ήμουν έτσι, παλιά τουλάχιστον, πριν από… (παύση)

 Ψυχίατρος

Πριν από;

 Γεράσιμος

Όλα ξεκίνησαν στην τελετή αποφοίτησης. Έγινε κάτι… δεν ξέρω πώς να το πω… δεν-

 Ψυχίατρος

Μη λογοκρίνεις τον εαυτό σου

 Γεράσιμος

Ήμουν 27 χρονών. Μόλις είχα τελειώσει το βιολογικό. Ναι, ναι, ξέρω τι σκέφτεστε. Το καθυστέρησα κάπως.

 (Η Ψυχίατρος παραμένει ακίνητη, παγωμένη. Ο Γεράσιμος φοράει μια τήβεννο και σηκώνεται όρθιος. Στέκεται κοιτώντας τα νύχια του, σαν να βαριέται.. Μπαίνει η Μαρίνα)

 Μαρίνα

Γεράσιμε! Γεράσιμε!

 (η Μαρίνα παγώνει ακίνητη. Ο Γεράσιμος μιλάει στην Ψυχίατρο)

 Γεράσιμος

Η Μαρίνα! Σίγουρα η μάνα μου την κάλεσε. Εγώ πάντως δεν ήθελα να με δει έτσι χάλια, μ’ αυτή τη μαύρη σακούλα που με βάλανε να φοράω. Αχ, η Μαρίνα… Πού να σας λέω γι’ αυτήν… Ο παιδικός μου έρωτας. Και ο εφηβικός. Και ο φοιτητικός. Και φυσικά, πάντα ανεκπλήρωτος.

 (Η ψυχίατρος ακίνητη. Η Μαρίνα αρχίζει να κινείται)

 Μαρίνα

Γερασιμάκο μου! Συγχαρητήρια! Συγχαρητήρια!

 Γεράσιμος

Τι κάνεις; Ήρθες! Δεν… δεν περίμενα ότι-

 Μαρίνα

Μα ήταν ποτέ δυνατό να μην έρθω; Οκτώ χρόνια μας ταλαιπωρείς. Χα, τι σας βάζουν να φοράτε ρε παιδιά!! (του πειράζει την τήβεννο και γελάει)

 Γεράσιμος

Έλα, μη με κάνεις να νιώθω ακόμα χειρότερα.

 Μαρίνα

(γελάει) Άντε μωρέ, αφού όλοι τις φοράνε, τι σε νοιάζει; Μη σου πω ότι σου πάει κιόλας. (γελάει)

 Γεράσιμος

Εν τω μεταξύ, ξέρεις ότι δίνουν τις ίδιες σε όλους; Μαλάκα, τις ανακυκλώνουν! (γελάει)

 Μαρίνα

Πλάκα κάνεις! Φρίκη! Δηλαδή τρεις αποφοιτήσεις το χρόνο, επί μια δεκαετία που τις έχουν-

 Γεράσμος

Άστο, μη το ψάχνεις, θα ξεράσω.

 Μαρίνα

(τον πλησιάζει και του λέει στο αυτί) Πάντως εσένα σου πάει. Έχει κάτι το-

 Μητέρα

Μάκη, Μάκη – α, σε βρήκε το Μαρινάκι, μπράβο!

 Γεράσιμος

Μη με λες Μάκη, ρε μάνα!

 Μητέρα

Έλα παιδί μου, μεταξύ μας τώρα. Έλα να βγάλουμε μια φωτογραφία να δείξουμε στον πατέρα σου

 Μαρίνα

Αλήθεια πού είναι ο κ.Γιώργος;

 Μητέρα

Αγύριστο κεφάλι, κορίτσι μου. Σαν και τούτον εδώ.

 Γεράσιμος

Έλα ρε μάνα

 Μητέρα

Στάσου να βγούμε μια φωτογραφία παιδί μου, μια φορά παίρνεις πτυχίο.

 Γεράσιμος (φωνάζει,, προσπαθώντας να συγκρατήσει τα νεύρα του)

Μάνα!

 Μητέρα

Καλά, καλά πια! Γαϊδούρι, μια φορά στα οκτώ χρόνια πήρα μια χαρά, και αυτή ξινή να μου τη βγάλεις. (φεύγει μουρμουρίζοντας)

 Μαρίνα

(γελάει) Μην την παρεξηγείς. Επιτέλους το πήρες, όμως! Ομολογώ δεν το περίμενα. Αλλά το πήρες. Μπράβο, μπράβο Γερασιμάκο μου.

(τον πλησιάζει και του λέει στο αυτί) Και μη νομίσεις ότι ξέχασα την υπόσχεσή μου. Γι’ αυτό είμαι εδώ. Εγώ κρατάω πάντα το λόγο μου…

 (Μαρίνα παγώνει, ακίνητη. Γεράσιμος μιλάει στην Ψυχίατρο)

 Γεράσιμος

Πού το θυμόταν αυτό; Μέχρι κι εγώ το είχα ξεγράψει. Είχε γίνει τέσσερα χρόνια νωρίτερα. Σε μια φάση που κατεβάζαμε ούζα και ρακόμελα…

 (Ο Γεράσιμος βγάζει την τήβεννο. Η Μαρίνα και ο Γεράσιμος κάθονται σε ένα τραπέζι ταβέρνας, μπροστά τους μια κανάτα και δυο ποτήρια. Γελάνε, είναι μεθυσμένοι)

 Γεράσιμος

Ενώ εσύ, τι μας το παίζεις Αϊνστάιν;

 Μαρίνα

Εγώ χρωστάω δύο μαθήματα, Γερασιμάκο. Σεπτέμβριο έχω το πτυχίο στο τσεπάκι.

 Γεράσιμος

Σιγά τη σχολή, μη χέσω.

 Mαρίνα

Ενώ το βιολογικό… για τζίνιους έτσι;

 Γεράσιμος

Είναι πιο δύσκολο πάντως

 Μαρίνα

Πού το ξέρεις; Αφού δεν περνάς ούτε απ’ έξω. (γελάει και πίνει) Θα σου πω κάτι απόψε, Μάκη!

 Γεράσιμος

Μη με λες Μάκη, γαμώτο μου!

 Μαρίνα

Μάκη άκουσέ με προσεκτικά! (αργά) Δε θα πάρεις πτυχίο ΠΟΤΕ! (τραγουδάει) Ποτέ! Ποτέ!

 Γεράσιμος

Θα πάρω, γαμώ τη σχολή μου. Θα πάρω

 Μαρίνα

Στάνταρ

 Γεράσιμος

Θα πάρω

 Μαρίνα

Δεν παίζει

 Γεράσιμος (πίνει και της λέει με ψεύτικο θυμωμένο ύφος)

Θα το πάρω και θα’ ρθω να σε βρω εκεί που θα’σαι και θα στο χώσω στον-

 Μαρίνα

Μην κουράζεσαι Γερασιμάκο. Θα σου πω κάτι και άνοιξε καλά τα αυτάκια σου: Αν ποτέ πάρεις πτυχίο, θα’ ρθω εγώ να σε βρω και θα σου κάτσω. Να μη με λένε Μαρίνα αν δε σου κάτσω. Τελεία και παύλα

 (η Μαρίνα παγώνει ακίνητη)

 Γεράσιμος (μιλώντας στην ψυχίατρο)

Τότε χρωστούσα 32 μαθήματα. Πιο πιθανό μου φαινόταν να μου πέσει το Λόττο, παρά να πάρω πτυχίο.

 (η ψυχίατρος παγώνει, ακίνητη. Ο Γεράσιμος φοράει πάλι την τήβεννο και σηκώνεται με τη Μαρίνα να είναι δίπλα του)

 Μαρίνα (του μιλάει στο αυτί)

Tι έγινε, Γερασιμάκο; Νόμισες πως το ξέχασα; (αρχίζει να τον χαϊδεύει) Έβαλα στοίχημα και έχασα. (βάζει το χέρι της μέσα από την τήβεννο) Εγώ ξέρω να χάνω. (ο Γεράσιμος είναι σε έκσταση) Ήρθα να ξεπληρώσω, εδώ, απόψε, εγώ και εσύ-

 Φωνή απ’ το μεγάφωνο

Γεράσιμος Παπαχρήστου

 Γεράσιμος

Τι μου κάνεις ρε Μαρίνα…

 Μαρίνα (συνεχίζει να τον χαϊδεύει μέσα από την τήβεννο. Του ψιθυρίζει )

Εγώ κι εσύ…

 Φωνή απ’ το μεγάφωνο

Γεράσιμος Παπαχρήστου

 Γεράσιμος

Πρέπει να πάω να το πάρω το κωλόχαρτο…

 (Ο Γεράσιμος απομακρύνεται απ’ τη Μαρίνα και πάει προς την έξοδο της σκηνής. Έχει στύση και φαίνεται ξεκάθαρα)

 (βγαίνει απ’ τη σκηνή και ακούγονται χειροκροτήματα και γέλια. Το ακροατήριο γελάει μαζί του)

 (η Μαρίνα φεύγει. ο Γεράσιμος ξαναμπαίνει και δε φοράει πια την τήβεννο. Μιλάει στην ψυχίατρο)

 Γεράσιμος

Φυσικά όταν γύρισα η Μαρίνα είχε εξαφανιστεί. Και από τότε δεν την ξαναείδα. Μήπως τα φαντάστηκα όλα αυτά, κυρία Παπακώστα; Καλά που δεν ήρθε ο πατέρας μου να δει το ρεζίλι μου. (παύση) Από τότε…

 Ψυχίατρος

(παύση)

 Γεράσιμος

Από τότε εγώ να… ξέρετε… δε μπορώ να… δεν… κυρία Παπακώστα;

 (ο Γεράσιμος αντιλαμβάνεται ότι η ψυχίατρος κοιμάται)