Όταν έκλαψε ο Γιάννης (ή Στενός Κορσές)
29 Μαΐου, 2010
ΜΙΝΑ
ΜΑΓΟΣ
ΑΝΤΩΝΗΣ
ΑLLOU FUN PARK– ΣΚΗΝΗ ΜΙΝΑΣ
Ολόσωμη φωτό της Μίνας, μιας πανέμορφης γυναίκας με τα 12 στιλέτα γύρω της, πάνω, απ΄όπου κάθεται και πίνει ουίσκυ παίζοντας ρωσική ρουλέτα, με την ελπίδα να τύχει η σφαίρα που θα την σκοτώσει αλλά που ποτέ δεν τυχαίνει.
ΜΙΝΑ: Παρατάμε τα στιλέτα, πιάνουμε το υποβρύχιο, συνεχίζω τη ρουλέτα. Δύο ολόκληρα χρόνια δεν πέφτει η καριόλα η σφαίρα δυο ολόκληρα χρόνια δεν κάνει το λάθος ο πούστης ο μάγος ένα, ένα στιλέτο να με βρει στην καρδιά ή έστω στο δόξα πατρί κι αν δεν μπορεί ο μάγος ή η σφαίρα πώς μπορώ μόνη μου να τελειώνω, κανείς δεν μπορεί , κανείς δεν έχει τ’ αρχίδια ή να με βρει ή να με σκοτώσει (πυροβολεί).
Χέστηκαν τα φλωράκια. (με άλλη φωνή). Είσαι γυναίκα μη βρίζεις , είσαι γυναίκα πώς κάθεσαι έτσι, κλείσε τα πόδια σου, κάπνισε πιο θηλυκά, κάνε τις κορδέλες σου (φτύνει) το κέρατό μου μέσα ( βάζει το πιστόλι στο κρόταφο, πυροβολεί, τίποτα). Πέφτουν ένας ένας σαν τις μπεκάτσες στο δρόμο μου οι χέστηδες για να με γαμήσουν ή να με κλείσουν στο σπίτι να γεράσω. 38 το Χριστό μου μέσα, να περιφέρω τη ζωή μου αυτό το βάρος, ως πότε; Γιατί μετά ποιός θα νιώσει την Ασημίνα, ποιός θα της σταθεί;
(κρύβει το πιστόλι σ΄ένα συρτάρι, βρίσκει μια γόβα πράσινη λαμέ μ΄ένα αληθινό σμαράγδι)
Κουκλάρα μου εσύ της πρώτης νιότης…Η άλλη θα παραδέρνει στην παλιά γειτονιά και ούτε ένας δεν έψαξε , δεν ακροβάτησε λίγο για να με βρει και τότε χαλάλι του το σάπιο μου τομάρι…Α! πρέπει να τελειώνει, να τελειώνει. Παρατάμε τα στιλέτα, πιάνουμε το υποβρύχιο…μήπως να πνιγώ ?
(Μπαίνει ο Μάγος)
ΜΑΓΟΣ: Σας αναζητούσα…(βγάζει με τρικ ένα ωραίο λουλούδι)
Είναι αληθινό, απ΄τους κήπους της καρδιάς μου
ΜΙΝΑ: Κολοκύθια
ΜΑΓΟΣ: Πώς είπατε;
ΜΙΝΑ: Κολοκυθανθός, μοιάζει σαν κολοκυθανθός
ΜΑΓΟΣ: Πολύ…πρωτότυπο
ΜΙΝΑ: Μα καλά, παρατάμε τον χορό των στιλέτων μετά από δύο χρόνια!!;;;
ΜΑΓΟΣ: Τον εγκαταλείπουμε, να πούμε για το νέο concept
ΜΙΝΑ : Θα με χώσετε σε υποβρύχιο και είναι μπάνικο αυτό;
ΜΑΓΟΣ: Εσείς θα είστε το υποβρύχιο!
ΜΙΝΑ: Μπαρντόν;
ΜΑΓΟΣ: Εσείς… με το απαράμιλλο κάλλος σας θα βυθιστείτε φορώντας κόκκινο seethrough σε μια μεγάλη μαύρη γυάλα με νερό.
ΜΙΝΑ: (Μ΄ αισιοδοξία). Στα φώτα, στον κόσμο και τις μουσικές μπορεί να πνιγώ;
ΜΑΓΟΣ: Όχι βέβαια, εγώ θ΄ αντλώ το νερό με μυστική αντλία και θα σας σώζω…
(πέφτει το μάτι του πάνω στη γόβα και ταράζεται)
Τι είναι αυτό ;;;
ΜΙΝΑ: Της πρώτης νιότης μου γοβάκι…
ΜΑΓΟΣ: Και το άλλο; (μαντεύει). Το φέρνει το άλλο… αυτός έξω ο άπλυτος, ο ρακένδυτος, ο βρωμιάρης που τον έχει περιλάβει o Τζο-Φοβέρας…
ΜΙΝΑ: Ο Αντώνης , ο περιπτεράς !!!
ΜΑΓΟΣ (μαντεύοντας με τρόμο) Ήρθε για σένα, ήρθε να σε πάρει
ΜΙΝΑ: (Χαρούμενη): Ήρθε ο Αντώνης , ήταν μάγκας πάντα το ΄λεγα, έχει κότσια, φέρτε μου τον μάγκα μέσα
ΜΑΓΟΣ: Μίνα σας παρακαλώ, δεν μπορείτε να φύγετε μαζί του
ΜΙΝΑ: Γιατί;
ΜΑΓΟΣ: Εδώ σας έχουμε στα πούπουλα, στα μύχια της ψυχής μου σας έχω βάλει κι αυτός μου ο έρωτας πετά φτερούγες (εμφανίζει ένα περιστέρι) και σ΄ αγκαλιάζει, είσαι το άστρο μου και ο έρωτάς μου για σας…
ΜΙΝΑ: Κουραφέξαλα
ΜΑΓΟΣ: Αχ αυτή η φρασεολογία! Τα στιλέτα Μίνα, σκέψου τα στιλέτα, κάθε βράδυ έβαζα όλη μου την τέχνη από αγάπη Μίνα μη συμβεί και πληγώσω το ροδαλό σου δαχτυλάκι ή μια τρίχα από τα πύρινα μαλλιά σου. Αγάπη μου μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα. Η τελειότητα που αγγίζει η τέχνη μου γινόταν μοίρα σου, ο καλός σου άγγελος για να είσαι ευτυχισμένη.
ΜΙΝΑ: Χαμένη ήμουν Μάγε και ένας αληθινός άντρας με βρήκε ξανά.
ΑΝΤΩΝ: Ασημίνα! (η φωνή του ακούγεται σαν κάποιοι να τον εμποδίζουν)
ΜΙΝΑ: Φεύγω τώρα πάω σ΄ αυτόν. (Ετοιμάζει τα πράγματά της)
ΜΑΓΟΣ: Με κάνεις αληθινά δυστυχισμένο, το ξέρεις ; και του άτρωτου μάγου σκίζεται η καρδιά…
ΑΝΤΩΝ: Κράτησα την υπόσχεσή μου Ασημίνα, δε μ΄αφήνει ο τσόγλανος να μπω, έχω το ζευγάρι σου!
ΜΑΓΟΣ: Θα πας σε αυτόν τον αχρείο τρελή μου πριγκιποπούλα, που έτρεμα πως κάποιος ακροβάτης μπορεί να σ΄έκλεβε, εμείς εδώ, είμαστε τώρα ο κόσμος σου.
ΜΙΝΑ: Μάγε δεν υπάρχει κόσμος που να χωρά εμένα, περισσεύω και χύνομαι.
Οι άντρες λοιπόν μου έγιναν και πολύ στενός κορσές. Μα είσαι καλός, θέλω να σε ευχαριστήσω
ΜΑΓΟΣ: Είμαι κακός φίλησέ με
ΜΙΝΑ: (τον φιλά)
ΜΑΓΟΣ: Γιάννη με λένε… (τη φιλά πιο έντονα)
Ούτε γώ ούτε άλλος κανείς
ο νέος σου κόσμος ο φρικτά πλατύς…
(την εξαφανίζει)
ΑΝΤΩΝ: (εισβάλλοντας) Ασημίνα μου, Ασημίνα?
ΜΑΓΟΣ: Πάρτε από μπροστά μου το λιγδιάρη.